کنترل میزان کل دبی نشت از یک سد خاکی با توجه به روند تاثیر پرده آببند و هندسه بدنه و ساختگاه (مطالعه موردی سد گیوی)

کنترل نشت آب و میزان دبی نشتی یکی از عوامل مهم در پایداری و بهره برداری سدهای خاکی محسوب می شود. با توجه به ساختگاه سد، نوع و هندسه بدنه سد روش های مختلفی برای آببندی مخزن سدها وجود دارد. هدف اصلی این تحقیق بررسی تأثیر روش های مختلف آببندی و مقایسه آنها با یکدیگر در میزان دبی نشتی سد خاکی گیوی بصورت مطالعه موردی می باشد. جهت آنالیز نشت و ساخت مدل های لازم، از نرم افزار اجزاء محدود seep/w مربوط به گروه نرم افزاری geostudio استفاده شده است. در ساخت مدل سعی بر این بوده است که از اکثر روش های کنترل و کاهش دبی نشت استفاده شود و عوامل موثر بر روش های مختلف آببندی از قبیل بررسی طول و موقعیت پرده آببند، طول پتوی رسی و پوشش بتنی، تغییر عرض هسته، تغییر عرض فیلتر، بصورت پارامتریک بررسی گردیده است. نتایج آنالیزها نشان می دهد که با تغییر در طول و مکان پرده آببند به اندازه 15 درصد عرض پایین هسته به سمت بالادست، برای طول های 70 و85 درصد ارتفاع کل پرده، میزان دبی نشت بیشترین کاهش را داشته است. همان طور که انتظار می رفت با افزایش عرض هسته، دبی عبوری از سد کاهش محسوسی یافت. همچنین در خصوص نرخ کاهش دبی نشتی در حالت استفاده از پتوی رسی ملاحظه گردید که شیب افت دبی نشت در ابتدا کم بوده و پس از افزایش طول پتوی رسی، افت دبی کاهش محسوس دارد. این کاهش دبی با در نظر گرفتن طول 200 متر 9/82درصد می باشد و افزایش طول بیشتر از این مقدار برای پتوی رسی، تأثیر محسوسی در کاهش دبی نشت نداشت. با افزایش طول پوشش بتنی شیب افت دبی نشت در ابتدا کم و با طول 75 درصد دبی نشت یکباره 9/25- درصد کاهش یافت ولی در حالت پوشش 100 درصدی، این افت با رشدی حدود 11 درصد، تقریبا دو برابر شد.